Trouwen in 2020, een iconisch jaar! - Trouwen en rouwen in 14 dagen

Trouwen en rouwen in 14 dagen, mijn indrukwekkendste weken als trouwambtenaar en rouwspreker.
Eigenlijk zouden ze al op 18 december 2019 in mijn trouwgemeente zijn getrouwd maar het liep anders. Ik wist dat een van de bruiden erg ziek was want ik had al een kennismakingsgesprek gepland, dat ging niet door, de situatie verergerde. Geen bruiloft maar een ziekenhuisopname door een enorme terugval.
​
De weken daarna werden in beslag genomen door het huwelijk van mijn zoon en schoondochter op 3 januari 2020. De dag na hun huwelijk, werd ik gebeld door een van de bruiden, het ging steeds slechter maar ze wilden allebei nog enorm graag trouwen. Liefst nog de komende week. Mijn trouwgemeente viel af, die kon dat zo snel niet regelen en eigenlijk wilden ze thuis, in Eindhoven, trouwen.

Een spoedhuwelijk, vaak moeilijk omdat alles door een ambtelijke molen moet zoals ook mijn benoeming als Babs voor 1 dag bij de gemeente Eindhoven. Dat weekend kon ik niets meer regelen maar maandag 5 januari begon het bellen met de gemeente, mijn gegevens waren bekend, ik had immers net in Eindhoven mijn zoon getrouwd.
Het was even spannend maar al vlug kregen wij een “go”, op zaterdag 11 januari konden ze trouwen. Het is verbazingwekkend wat een energie er vrij kwam want iedereen gunde dit bijzondere paar hun trouwgeluk.

Ik had ze nog nooit ontmoet, dus mijn eerste kennismaking was in de hospice. Kennismaken met een erg zieke, maar ook heel krachtige vrouw. Ze wilde zo graag met mij haar levensverhaal delen, haar zoektocht om de weg naar haar hart te vinden zodat ze liefde voor zichzelf kon ervaren. Hoe dat rust bracht en ruimte voor het geluk dat ze uiteindeljk had gevonden bij haar geliefde. Ik moest haar liefdesverklaring verwoorden, het was het begin maar ook een afsluiting van 13 jaar liefdesgeluk.
Ze vertelde zoveel, maar er waren ook zoveel pauzes, blikken naar haar geliefde die constant in overleg moest met de artsen om haar terugkomst naar huis te regelen. Ik kreeg foto’s te zien van toen, toen ze nog niet ziek was, van haar kinderen, haar leven in het buitenland. Ze had alle energie nodig voor dit verhaal maar het moest nog een keer verteld worden.

Buiten de kamer sprak ik haar geliefde, over haar gevoel, over de vrouw die binnen kwam en er was, die binnen kwam als persoon én in haar hart.

De trouwdag, ongelooflijk wat er in die paar dagen was geregeld. De bruid was met de ambulance al de avond daarvoor naar huis gebracht. De tuin was omgebouwd tot een prachtige trouwlocatie met, letterlijk en figuurlijk heel veel warmte, prachtige bloemen en zelfs een live orkest.

Vrienden van over de hele wereld waren aanwezig, ouders uit Engeland, kinderen uit Mexico, zussen uit Duitsland en Frankrijk. Er was een livestream verbinding met Mexico, ik zag zoveel mensen daar mee genieten. Hun geluk bracht iedereen samen.
En de bruiden zagen er prachtig uit. We starten ruim een half uur later want ze wilde haar bed uit en haar entree maken in een rolstoel. Ze werd, door haar zoon die ook nu weer letterlijk achter zijn moeder stond, op de klanken van I’ve got to see you again (Norah Jones) naar haar geliefde gereden.

Een trouwceremonie in heel veel talen, in het Nederlands, het Spaans, Engels maar ook in de taal der liefde, de taal die geen woorden nodig heeft.

Een trouwceremonie met 6 getuigen* die hun band met de bruiden uitspraken, er werd gelachen, gehuild maar vooral was het een ceremonie vol liefde. Eindelijk na 13 jaar konden ze allebei spreken over “mijn vrouw”.
Daar werd op getoost, met Mezcal, de bruiden hieven hun glas en iedereen in Mexico had ook een glaasje klaar staan. Toosten met al hun vrienden in Mexico, het land waar hun liefde was ontstaan, het land waar deze reizigers, op zoek naar zichzelf, zichzelf en elkaar hadden gevonden.
De bruidstaart werd aangesneden, hun liefde werd intens gevierd.

Afscheid

Acht dagen later ging op zondagmorgen heel vroeg de telefoon, ze was net overleden. Samen hadden ze afgesproken om mij te vragen de rouwceremonie te leiden. Ik mocht de begrafenisondernemer kiezen en dat was voor mij, vooral nu, enorm fijn. Want zo’n zware dagen kun je alleen aan met iemand waarin je het volste vertrouwen hebt.
Ik ben 2 dagen daarna naar Eindhoven gereden, naar hun huis waar de bloemen en cadeautjes van de bruiloft nog stonden. Aan tafel hebben we gesproken over haar en hun leven. Ze was er in haar trouwkleding, mooi opgemaakt, liggend in haar bed weer bij. Zij hoorde bij dit gesprek. Hun liefde ging over de dood heen.

Ik heb dagen achter mijn computer gezeten, zoveel emoties, dit was schrijven met tranen. Maar op 25 januari kwam iedereen weer samen. Hun liefde en de liefde van iedereen voor haar, werd precies 14 dagen na hun huwelijk, indrukwekkend gevierd.

                                                  “Jij blijft bij mij tot over de grens van de herinnering”
 


* Een locatie die niet als trouwlocatie is benoemd noemen we een bijzonder huis. Als daar een huwelijk wordt voltrokken dan heeft de wet 6 getuigen verplicht gesteld. Denk hierbij ook aan een huwelijk in een ziekenhuis, of een huwelijk aan huis als één van de twee niet meer naar het gemeentehuis kan komen