BABS mijn mooiste beroep ever

Ik duik met een bruidspaar meteen de diepte in, ontwikkel een enorme band. Luister naar de antwoorden, kijk naar de gebaren en de blikken die gewisseld worden om een zo compleet mogelijk beeld te krijgen. Maak ook gebruik van jullie BABS door zoveel mogelijk te vertellen maar stel ook zelf vragen.

Vragen voor jullie BABS
Heb jij nog tips voor het binnen komen, met wie neem jij contact op, bijzondere muziek, wat is een mooie ceremonieopstelling, hoe herdenken wij de afwezigen, kun jij een draaiboek maken, weet jij iets leuks voor de ringen, kun jij ons helpen met de trouwbeloften, wie mag het huwelijk afhameren, heb jij ook kinderhamers, wil jij mijn ouders ook benaderen, mogen de getuigen ook iets zeggen en wil jij hun speech nakijken, kun jij ook voor een herinneringsakte of kinderakte zorgen, ken jij leuke fotografen, weddingplanners, musici, hoe verlaten wij de trouwceremonie en krijgen wij na afloop de speech toegestuurd?

Samen met jullie maakt jullie BABS een mooie, ontroerende, persoonlijke, blijvende herinnering!

10 jaar BABS
Voor mij zijn er in die 10 jaar als BABS natuurlijk ook dierbare, blijvende herinneringen, ik heb ontzettend veel bruidsparen ontmoet, bewaar alle trouwkaarten, foto’s en bedankjes. En de bruidsparen zitten in mijn geheugen. Zo kwam er afgelopen vrijdag een loodgieter bij mij aan huis voor een reparatie. “Ken ik jou niet?” was mijn vraag “Heb ik jou niet getrouwd?” En inderdaad, mijn 2e huwelijksceremonie in mei 2012 was zijn huwelijk.

Ik ging in gedachten terug naar mijn 1e trouwceremonie in 2012; klein en intiem. Geen ringen uitwisselen met daarin de naam van je geliefde gegraveerd. Maar het onthullen van de naam van hun gezamenlijke liefde, de naam van hun nog ongeboren dochtertje.

Maar ook naar trouwen en rouwen in 14 dagen, mijn indrukwekkendste weken. Een spoedhuwelijk, een eerste kennismaking met een zieke, maar ook krachtige vrouw in de hospice. Ze wilde zo graag haar levensverhaal delen, ik moest haar liefdesverklaring verwoorden. Het was het begin maar ook een afsluiting van 13 jaar liefdesgeluk. Een trouwceremonie in heel veel talen maar ook in de taal der liefde, de taal die geen woorden nodig heeft. Acht dagen later ging op zondagmorgen de telefoon, ze was net overleden. Graag wilden zij dat ik de rouwceremonie zou leiden. Ik heb dagen achter mijn computer gezeten, zoveel emoties, dit was schrijven met tranen. Iedereen kwam weer samen, hun liefde en de liefde van iedereen voor haar, precies 14 dagen na hun huwelijk, werd indrukwekkend gevierd.

En natuurlijk naar het huwelijk van mijn zoon en schoondochter; ik heb de trouwceremonie niet geleid want ik wilde heel graag moeder zijn en met tranen op de eerste rij zitten. Maar ik heb ze wel officieel verbonden. En die bruiloft, net voor de sluiting van de horeca, vrijdag 13 maart 2020. Even was er nog twijfel bij dit bruidspaar, maar vrijdag de 13e bracht hun geluk. Ook naar het bruidspaar dat zei: ”Wij trouwen met z’n vijven”! Geen samengesteld maar één gezin en naar de bruid die haar trouwbelofte zong. En mijn laatste bruiloft, een avondceremonie als opmaat naar een geweldig feest.

Wat gaat er nog gebeuren?
Ik kijk ook vooruit, naar al die bruiloften die nog komen, de uitgestelde ceremonie op een Klipper in de Biesbosch en op het strand bij de Oesterdam, bij Kasteel Maurick, Kasteel Meerwijk, in de kas bij De Hazelhof, een 3 daagse bruiloftsfeest op een Chateau in België. We blijven met z’n allen trouwen, mooie herinneringen maken en ik geniet met jullie mee!